Vivi

mei 2022 Heliopsis’ Hospital

Deze show is voor jou mama

Jij en ik waren niet altijd twee handen op 1 buik en onze meningen konden soms niet verder uit elkaar liggen. Maar dat veranderde niets aan mijn liefde voor jou.

Er zijn nog zoveel dingen die ik je had willen zeggen en vragen, zoals je heerlijk recept voor stoofvlees met spekjes, of hoe het komt dat jouw blinde vinken altijd zo mals blijven aan de binnenkant en die van mij niet, maar die kans krijg ik niet meer.

Als ik geweten had hoe weinig tijd we nog maar samen hadden, dan had ik je zeker willen laten voelen hoe graag ik je zie en je willen zeggen welke goeie oma je was voor Gigi, Merijn en Casper.

Het is moeilijk te bevatten hoe snel alles is gegaan. Onze laatste berichtjes gingen over de messenactie in de Albert Heijn, je zou stickertjes meesparen voor mij.

In de paasvakantie liep je nog vrolijk tussen ons in, je zwaar aan het focussen op jouw rol backstage voor onze show, je plakte nog netjes het midden van het podium af, hield de dansers stil in de coulissen en troostte een triestig kindje en nu ben je daar niet meer…

Je gaf me tijdens de laatste repetities zelfs een compliment over mijn choreo’s, iets wat je niet zo vaak deed, dus deze was wel heel speciaal. Ik vraag me nu soms af of je het misschien al voelde dat je dat nu moest zeggen…  Ik hoop dat je trots op me bent en dat ik je nog trots zal kunnen maken.

Opus 2022, draag ik volledig aan jou op mama, de oprichtster van onze dansgroep.

Elke danspas zal je bij me zijn, elke beweging backstage zal je gezien hebben. Ik weet zeker dat je daar zal zijn, in mijn hart en in de harten van zoveel andere dansers en toeschouwers.

Zonder jou was Heliopsis er nooit geweest, zonder jou had ik nu niet mijn droomjob, mijn passie, ooit de jouwe. Je hebt zoveel mensen geraakt, zoveel betekent voor heel veel opgroeiende kinderen voor wie de dansgroep een deel van hun jeugd was. Die mensen hebben nu zelf kinderen die bij ons dansen omdat jij mij de kans gaf en me vertrouwde om jouw levenswerk verder te zetten.

Sedert 2003 verhuisde je volledig naar de ruggengraat backstage. En dat was je, de persoon die alles samen hield en deed draaien tijdens de shows. Vijf showflows op z’n minst, met 20 notities erbij en Marc z’n microfoon móest uit, hij mocht alleen maar luisteren. Backstage was jij de chef.

Mama, je sprak met weinig woorden maar je was er wel altijd voor ons, we konden altijd op jou rekenen. Op jouw stille manier stond je ons altijd bij en ik hoop dat ik je mijn dankbaarheid ook heb laten voelen. Je was er bij elk verhuis, de geboorte van Gigi, mijn eerste maanden toen ik zelf mama was, je was er voor – tijdens – en na mijn scheiding en zorgde voor Gigi zodat ik kon gaan lesgeven.

Mamaatje, je weet dat ik niet zo goed ben met woorden, mijn vocabulaire schiet tekort volgens wat ik echt wil zeggen, het komt eruit ongefilterd, een beetje chaotisch, en zou beter klinken moest ik het kunnen zeggen met muziek, maar componeren kan ik niet, en zingen nog minder… 

Maar ik zal het eruit dansen, voor jou… een tête-à-tête.

Coulissen kant Vivi zal nog nooit zo geschitterd hebben en ik beloof je dat ik goed voor Marc zal zorgen, dat ik er altijd voor hem zal zijn. 

Viviane, Vivi, Viv, dochter, zus, oma, vrouw van Marc, dans-mama, dans-oma, en nog zoveel meer dan dat……….. maar voor mij MAMA, een heel kort woord met zoveel betekenis, een woord dat ik nu tegen niemand meer kan zeggen.

Niemand was klaar om jou nu al af te geven, niemand…  het was jouw tijd nog niet, je ging nog zoveel doen, je zou nog zoveel mooie momenten beleven, nog zoveel reizen met Marc, nog zoveel wijntjes drinken in Café Cultuur… nog zoveel…

Ik denk dat je nu daarboven ergens zit met kleine Colette, Lucia, Anneke en zoveel anderen,… jij met jouw glaasje witte wijn. Santé mamaatje… we zien je graag en we gaan je zo hard missen.

Toe tonne é…

L.