Liesbeth

Dansen werd mij met de paplepel meegegeven. Als kleine bubbel ging ik met mijn mama mee naar de dansles van “de grote meisjes”, om daar mijn eerste stapjes in de danswereld te zetten. Als 15-jarige mocht ik voor de eerste keer lesgeven aan “mijn eigen groep 6-jarigen” en sindsdien wist ik wat ik wou doen! Om nog verder in de voetsporen van mijn mama te treden, studeerde ik af als lerares lichamelijke opvoeding. In het onderwijs heb ik maar een paar jaar gestaan, tot ik van mijn passie mijn beroep kon maken en dat was ook het moment dat ik de fakkel van mijn mama met trots heb overgenomen. Sinds die dag is er binnen onze groep heel veel veranderd. Ik heb de stijl streetdance en modern ingevoerd en de deur opengezet voor jongens en sindsdien is Heliopsis enorm gegroeid, op alle vlakken.

Ik geef les aan Modern 2, 3 en 4. In het verleden heb ik ook nog ons modern competitie-team geleid. Mijn modern heeft een vleugje hedendaags omdat ik enorm van grondwerk hou. Wat ik belangrijk vind, is dat mijn dansers leren om te dansen met hun volledige lichaam want expressie en dansbeleving beperkt zich niet enkel tot het gezicht. Voor mijn choreo’s probeer ik altijd vanuit een concept of emotie te vertrekken want dat is voor mij altijd mijn belangrijkste inspiratiebron. Dit gevoel probeer ik dan aan te wakkeren bij de dansers zelf want met techniek alleen blijf je het publiek niet boeien.

Mijn andere grote liefde is streetdance want daar kan ik een heel andere soort emotie en energie kwijt. Ik ben opgegroeid met hiphop muziek dankzij mijn broer en vertoefde als tiener ook tussen de skaters. De dansers van Street 3 en 4 krijgen les van mij en vroeger choreografeerde ik ook in deze stijl onze show – en wedstrijddansers. Voor streetdance probeer ik ook voor elke choreo vanuit een verhaal te vertrekken. Hiervoor gebruik ik ervaringen uit mijn eigen leven alsook impressies vanop straat of verhalen die anderen met me delen. Steps zijn belangrijk en zorgen voor synchroniciteit in een choreo maar de “flow” in streetdance, iets wat veel moeilijker aan te leren is, vind ik nog belangrijker. Het begint allemaal met je overgeven aan de muziek, al het dagdagelijkse los te laten en jezelf verliezen in de bewegingen.

De meesten van mijn dansers volgen al jaren mijn lessen en geven me zo de kans om hen doorheen de jaren te begeleiden en te zien groeien. Ik ken hun sterktes en zwaktes en probeer hen op die manier maximaal te laten ontplooien tot de beste danser die ze kunnen zijn. Wanneer ik hen zie schitteren en genieten op het podium, kan ik met voldoening zeggen dat ik mijn doel bereikt heb. Ik hoop nog lang te mogen creëren, inspireren, begeleiden, …

Sedert een paar jaar geven wij ook les aan kleutertjes. Iets wat we gestart zijn omdat ik mijn dochtertje Gigi ook de kans wou geven om op jonge leeftijd kennis te laten maken met de passie van haar mama.